सहीच ना...!!!

        दिवाळी हा आपल्याकडे लहान-मोठ्यांपासून सगळ्या धर्मांमध्ये मोठ्या प्रमाणांवर साजरा केला जाणारा सण आहे. आणि मला खास करून दिवाळी खूप आवडते. कारण दिवाळी जवळ आली की काही दिवस आधीपासूनच सगळी तयारी सुरु होते. सगळ्यात आधी सुरुवात होते ते खरेदीची. नवीन ड्रेस, फटाके, रांगोळ्या आणि आकाशकंदील किवां तो बनवायचे सामान वगरे... :)
        कोजागिरी पौर्णिमेपासून आपण आकाशकंदील लावतो. लहानपणी आम्ही  उत्साहाने घरीच आकाशकंदील बनवत असू. आजकाल मात्र खरच विकत आणण्यामुळे तो बनायची मजा खूप मिस करत आहे मी. रांगोळी काढणे हा एक आवडीचा कार्यक्रम असायचा. दरवर्षी काहीतरी नवीन शक्कल लढवून रांगोळी सजवायचो. कधी फुलांच्या पाकळ्या, कधी चमकी कधी वेगवेगळ्या पणत्या सजवून केलेली सजावट, कधी लाकडाचा भुसा रंगवून तो रांगोळीत भरायचो आणि कधी कधी तर तांदूळ रंगवून ते रांगोळीमध्ये भरायचो.

           दिवाळीमध्ये न विसरता येण्यासारखी गोष्ट म्हणजे फराळ. दिवाळीच्या २-३ दिवस आधीपासूनच आई फराळ बनवायला सुरुवात करायची. त्यात असायचे ते चिवडा, लाडू, चकली (माझा सगळ्यात आवडता पदार्थ), शेव, करंजी, शंकरपाळे आणि अनारसे. कितीदा तरी आईला मदत करायच्या बहाण्याने काही पदार्थांना थोडे थोडे खाउन पाहिले आहे. :) हा फराळ आजकाल बाराही महिने बाहेर जरी मिळत असेल तरी दिवाळीच्या दिवसांत ह्या फराळाची चव काही वेगळीच लागते. आणि आईच्या हाताची चव ह्या सगळ्या पदार्थांची लज्जत खूप वाढवते.

          दिवाळीच्या पहाटे म्हणजेच नरकचतुर्दशीला लवकर अंघोळ केली नाही तर नरकात जाऊ अशी लहानपणी खूप भीती वाटत असे. :) आणि त्यामुळेच एरव्ही कधी लवकर न उठणारे आम्ही ह्या दिवशी न चुकता लवकर अंघोळ करून घ्यायचो. अभ्यंगस्नान म्हणजे आई आम्हाला अंघोळीच्या आधी ओवाळायची, तेल लावून द्यायची आणि मग मस्त पैकी वासाचे तेल आणि उटणे ह्यासोबत अभ्यंगस्नान पार पडायचे. अजूनही अभ्यंगस्नान असेच पार पडते फक्त आता मी माझ्या सासरी असते. :)

           आम्ही दरवर्षी भाऊबीजेसाठी आजोळी जायचो. तिथे मामा - मावशी आणि   आम्ही सगळे भावंड खूप मजा करायचो. तिथे आजोबांनी आमच्यासाठी फटाके आधीच आणून ठेवलेले असायचे ते पण एकदम भरभरून... :D अगदी काय उडवू  आणि काय नको असा होऊन जायचं. तिथे जो फटाका जरा कमी प्रमाणात असायचा त्याच्यावरूनच सगळ्यांची भांडाभांडी व्हायची. मग कसेतरी करून वाटणी व्हायची आणि थोड्या वेळासाठी शांतता असायची. आणि बच्चेकंपनी म्हणजे आमचे लहान भावंड आमच्याकडून अगदी भांडून फटाके वगरे घायचे पण त्यांना भीती वाटत असल्यामुळे ते उडवण्याची जिम्मेदारी पुन्हा आमच्यावरच यायची. :)     

         आता ही सगळी मजा जरी आठवणींमध्ये राहिली असली तरी नव्या पद्धतीने आपण दिवाळी साजरी करू शकतो. Eco-Friendly दिवाळी साजरी करण्याची आपल्या पर्यावरणाची गरज आहे. जास्त फटाके न फोडता हवेचे आणि ध्वनीचे प्रदूषण कमी करण्यात आपण हातभार लावायला हवा. ह्या दिवाळीमध्ये सगळ्या वाईट गोष्टी जाळून जावोत, जुनी भांडणे आणि रुसवे - फुगवे विरून जावोत आणि नव्या इच्छांचा आणि नवीन कल्पनांचा दीप सर्वांच्या मनात अखंड तेवत राहो...  सगळ्यांना दिवाळीच्या खूप खूप शुभेच्छा..!!!
         

           
           आज मी तुम्हाला आमच्या घरातल्या सगळ्या खास सदस्यांची ओळख करून देणार आहे. माझे लग्न झाल्यावर लहानपणीचा खेळ पुन्हा नव्याने सुरु झाला आहे असच वाटल मला... जस लहानपणी आपण आपल्या आवडत्या खेळण्यांना नाव देतो (विशेषकरून बाहुल्यांना) तस इथे आम्ही घरातल्या काही वस्तूंना मस्त नावे दिली आहेत. सगळ्यात आधी सांगेन ते आमच्या TV बद्दल... त्याच घरातलं लाडक नाव आहे "स्टीव्ही".. आशिष (माझा नवरा) F.R.I.E.N.D.S. च्या series चा जबरदस्त चाहता आहे. आणि हे नाव त्या series मधूनच घरात आले आहे. आणि आमच्या स्टीव्हीची खासियत म्हणजे ह्यामध्ये PIP (Picture In Picture) आहे. म्हणजे ह्यात एकाच वेळेस २ channels पाहता येतात. अर्थात आवाज एका channel चा ऐकू येतो पण हरकत नाही... :)
          अजून एक सदस्य म्हणजे आशिषची bike जिच नाव "सूझी" आहे. एकदम गर्लफ्रेंडच नाव असाव अस नाव आहे हीच.... ही पण फार लाडकी आहे आमची.... आम्ही बंगलोरला असताना तिच्यासोबतीने बंगलोर ते म्हैसूर अशी मस्त outing केली आहे.
         आणि त्यानंतर आहे आमचा लाडका "चिंटू" म्हणजेच आमचा laptop ह्याचे लाड सगळ्यात जास्त होतात. त्याला सतत कोणीतरी मांडीवर घेऊन बसलेले असते. आणि हा चिंटू आमच्या लग्नाच्या आधीपासून घरात असल्यामुळे पर्यायाने मी ह्याची सावत्र आई आहे म्हणे.. :) ह्याचे खरे कारण असे कि मी वापरल्यानंतरच काही दिवसात चिंटूची battery जरा खराब झाली म्हणजे लवकर discharge व्हायला लागली. कारण मी त्याचा सावत्र असल्याने जाच केला आहे म्हणे :( त्याचे कितीही लाड केले तरी शेवटी मी सावत्र आई आहे हे काही सत्य बदलणार नाही ना.. ;) काय करणार हे सुद्धा पचवले आहे मी आतापर्यंत....
           आमच्या घरी जुळे सदस्य पण आहेत जे खूपच आवडीने घरात आणले आहेत. त्यांची नावे आहेत "गोलू" आणि "मोलू"  जे दुसर तिसर काही नसून bean bags आहेत. आणि ह्यांना आम्ही हट्टाने एकदम मोठ्ठ्या आकारात बनवून घेतले आहे. कॉफ्फी कलरच्या ह्या bags Double XL नाहीतर त्यापेक्षाही थोड्या  मोठ्या आहेत. आणि इतक्या आरामशीर आहेत की त्यात कित्येकदा मी दुपारी जेवण झाल्यावर पेंगत पेंगत निवांत झोपले आहे. :D
          आमच्याकडे एक MP3 player नाहीतर i Pod म्हणता येईल असा पण एक सदस्य आहे. त्याचे नाव "झून" आहे. दिसायला एकदम ओबडधोबड असा आहे पण खूपच मजबूत आहे. खूप वेळा तो हातातून पडला आहे पण इंचभरही खरचटले नाहीये त्याला.. :) आमच्या सगळ्या outings मध्ये न थकता त्याने आम्हाला साथ दिली आहे. ५ ते ६ तास सलग वापरले तरी त्याला जेवायची म्हणजेच charge करायची गरज पडत नाही. :)
          आणि शेवटचा सदस्य म्हणजे आशिषचा फोन. त्याच नाव पण एकदम  cool आहे "रोमिओ"...  आता अस का आहे नाव हे मला अजूनही माहित नाहीये पण म्हटलं जाऊ दे तितकच काहीतरी वेगळ... :) तर ही  सगळी मंडळी आमच्या दोघांनाही आमच्या मुलांसारखी आहेत. ज्यांना कोणाला ह्या मंडळीची नावे माहित आहेत  ते पण त्यांना आवर्जून ह्याच नावांनी हाक मारतात. अजून नवीन सदस्य जमेल तसे घरी येत राहतील. तोपर्यंत आम्ही ह्या गोतावळ्यासोबत सुखाने नांदत आहोत. :)